Necip Fazıl Kısakürek’in “Yola çıktıklarını yolda bulduklarına değişirsen; hem yolunu kaybedersin, hem dostunu!” sözü, hayatımızdaki insanların ve değerlerin önemini çok güçlü bir şekilde ifade ediyor. Bu söz, başlangıçta yanımızda olanlara ve hayatımızı anlamlandıran değerlere sadık kalmanın ne kadar önemli olduğunu anlatıyor.

“Yola çıktıkların” ifadesi, bize her zaman destek olan, güvendiğimiz ve birlikte yola koyulduğumuz dostlarımızı ve ilkelerimizi simgeliyor. “Yolda buldukların” ise yolculuk sırasında karşılaştığımız, belki geçici olarak çekici görünen ama aslında hayatımızda kalıcı olmayan kişiler veya durumlar anlamına geliyor.

Yol da yel gibidir azizim; nereden gelip nereye gittiğin belli lakin yolda ne ile karşılaşacağın biraz gri, azıcık siyah, bazen beyaz lakin hep renklidir. Yol bu azizim; buldum dersin, yitirir; oldum dersin, kaybolursun. Güvenme nefsine, her nefes nefsin kurbanı, er nefes nefsin galibidir bazen. İşte bu yüzden, hayatın içinde pek çok yenilik ve farklı seçenekle karşılaşırız. Yeni insanlar tanır, yeni fikirler ve fırsatlarla karşılaşırız. Bu yeni şeyler bazen bize çok cazip gelebilir. Ancak bu yenilikler peşinde koşarken, başlangıçta değer verdiğimiz ve birlikte yola çıktığımız insanları ve ilkeleri unutursak, hem gerçek dostlarımızı kaybederiz hem de hayatımızın yönünü şaşırabiliriz.

Bu söz, aslında bize şunu hatırlatıyor: Hayatta yeni şeyler keşfetmek güzel, ama her yeninin peşinden gitmek doğru değil. Özellikle de bu yeniler, bizi biz yapan ve bugüne getiren değerlere zarar veriyorsa... Birine veya bir şeye güvenip onunla yola çıkmak, uzun bir dostluk ve sadakat gerektirir. Yolda karşımıza çıkanlar ise genellikle anlık ve geçici olabilir. Bu yüzden, yol arkadaşlarımızı ve değerlerimizi kolayca değiştirmemeliyiz.

Bugün, sosyal medya ve teknoloji sayesinde hızla yeni insanlarla tanışıyor ve hayatımıza anında dahil edebiliyoruz. Ancak, bu hız ve değişim içinde, gerçek dostluklarımızı, yola çıkarken yanımızda olanları unutmamak gerekiyor. Çünkü hızlı değişimlerin cazibesine kapılıp, sağlam ve güvenilir olanı kaybedersek, sonunda elimizde hiçbir şey kalmayabilir.

Ayrıca, hayatta bazen yollar ayrılabilir; dostluklar, farklı sebeplerle sona erebilir. Ancak, bir zamanlar birlikte yola çıktığımız, tecrübelerimizi paylaştığımız, iyi ve kötü günlerde yanımızda olan insanlar hakkında, yollar ayrıldıktan sonra olumsuz konuşmak veya kırıcı ifadeler kullanmak doğru değildir. Bir aynı hataları ben de yapmış olabilirim; tekrar yapmamak adına aslında sizlerle birlikte kendime de bir hatırlatma babında paylaşmak istedim. Onların hayatımıza kattıklarını ve birlikte geçirilen güzel anları unutmadan, ayrılığın ardından soğukkanlı ve olgun bir tutum sergilemek, hem dostluğun hatırasına saygıdır hem de kendi karakterimizin olgunluğunu gösterir.

Hayatta kırgınlıklar ve yolların ayrılması kaçınılmaz olabilir. Çünkü, asıl dostluklar, mesafeler ve zamanlara rağmen yaşatılmayı hak eder.

Gerçek dostların yoldaşı olma temennisiyle.
Muhabbetle…

Turgut TUNÇ