BOŞ BİR SANDALYE DÜŞÜNÜN..
YER VERMEYE GÖNLÜN OLSA DA, OTURTACAK KİMSEYİ BULAMAZSIN.. 
BAZEN DE BULURSUN, BU DEFA SANDALYEYE ULAŞAMAZSIN..  
EH NE YAPALIM DERSİN, HAYAT BU DERSİN, KISMET DERSİN, NASİP DERSİN, GEÇERSİN.. 
SONRA DA RUHUNU DİNLENDİRMEK İSTEYİP MASMAVİ DENİZE NAZIR BİR KANAPEYE  OTURURSUN, ARDINDAN DA UFKA DALAR GİDERSİN.. 
GÖZLERİN UMMÂNI TARAR.. DÜNYANIN BİR HAN, KENDİNİN DE BU HANDA YOLCU OLDUĞUNU BİR KERE DAHA ANLARSIN.. 
BAZEN HATIRALARINLA BİRLİKTE MAZİYE SEYAHAT EDERSİN..
BAZEN DE HAYÂLLERİNİ GELECEĞE TAŞIRSIN.. 
EN SONUNDA DA BÜYÜK ŞÂİR CENGİZ NUMANOĞLU GİRER DEVREYE VE ONUN DÖRTLÜĞÜ GELİR AKLINA..
"YALANDIR DÜNYADA BÜTÜN ALKIŞLAR.. 
BUNU HAYKIRIYOR DİKİLİ TAŞLAR.. 
ÖLÜMSÜZ YOLCULUK ÖLÜMLE BAŞLAR.. 
SANA HAK'TAN BAŞKA BİR DOST NE GEREK.."
DER, DURURSUN!..
VESSELÂM..