Zaman zaman şarkıların tarihçe-i hayatlarını veya sebeb-i nüzûllerini okuyucularımla paylaşırım..
Bu sefer de "Vedâ Busesi" şarkısının sözleri itibariyle ne   ifade ettiğini anlatayım..
Bu eserin güftesi iki aşığın birbirine yazdığı şiir olarak algılanmıştır hep.. 
Fakat öyle değildir..
Vedâ Busesi adlı şiir, Orhan Seyfi Orhon'un kanserden ölen kızına yazdığı bir şiirdir..
Ve fevkalâde hüzünlüdür..
Bu ünlü şiirin hikâyesinin son anları şöyledir..
Baba, hasta olan kızının kapısını açarken biraz duraksadı.. Sessizce kapının kolunu aşağı indirdi, kızının bugün daha iyi olması için Allah'a dua etti.. Gün boyunca kızına doyasıya sarılmayı düşünüyordu.. O yüzden bütün işlerini iptâl etmiş, akşama kadar onun yanında oturmayı plânlamıştı.. Uyuyup uyumadığını kontrol etmek için usulca yatağın üstüne eğildi.. Kızı perişan halde görünüyordu.. Gözleri yaşaran baba, kızının bu halini görmesini istemediği için usulca eğildi ve dudaklarını kızının alnına koydu.. Öpmedi, çünkü öpmek çok kısa bir andı.. Öylece durdu ve derin derin nefes alarak kızının kokusunu içine çekti.. 
Kız eliyle babasının kolunu tuttu.. Ancak baba kızının alnında öylece duruyordu. Sonra toparlandı, biraz daha dursaydı eğer, gözyaşları kızının yüzüne damlayacaktı ve ağladığı anlaşılacaktı.. Yatağın yanındaki sandalyeye oturdu.. 
Kız o kadar bitkin düşmüştü ki çok kısık bir sesle, "babacığım, annemin öldüğü günü hatırlıyorum, günlerce çok ağlamıştın, şu son anlarımda senden bir şey istiyorum babacığım, ben öldükten sonra hiç ağlamıyacaksın, gözünden bir damla yaş bile düşmeyecek, anlaştık mı" dedi.. 
Baba, adeta imkânsızı isteyen kızına baktı, ağlamaklı halini bastırarak başını hafifçe salladı.. Kızı artık çok zor nefes alıyordu.. Ve birkaç saniye içinde nefes alışverişleri kesildi, başı yana düştü..  Babası hıçkırıklar içinde kızını kucağına aldı. Kızın cansız bedeni halâ ateşler içindeydi.. Buna rağmen sanki kızı üşümesin diye battaniyeyle sardı bahçeye çıkardı. O anki perişan hâlet-i ruhiyyeyle kızını sandalyeye oturtup, yere çöktü, başını kızının kucağına koydu, hıçkırıklarla ağlamaya başladı.. İşte o an, dilinden bu unutulmaz  mısralar döküldü..

"Hani o bırakıp giderken seni..
Bu öksüz tavrını takmayacaktın..
Alnına koyarken vedâ busemi..
Yüzüme bu türlü bakmayacaktın..

Gelse de en acı sözler dilime..
Uçacak sanırdım birkaç kelime..
Bir alev halinde, düştün elime..
Hani ey gözyaşım, akmayacaktın.."

Veda Busesi, Türk Sanat Müziğinin şüphesiz en bilinen ve en çok sevilen şarkılarından biridir.. Üstat Bestekâr Yusuf Nalkesen tarafından 1951 yılında Muhayyer Kürdî makamında bestelenen bu içli şarkının sözleri ise zamanının ünlü şair ve yazar Orhan Seyfi Orhon'a aittir. 
Allah(CC) Orhan Seyfi Orhon'a, hayatının baharında ölen kızına, Bestekâr Yusuf Nalkesen Hocaya ve tüm ölmüşlerimize rahmet eylesin..