64.hükümet seçim öncesi vadettiği icraatlarını bir bir yerine getirmeye başladı. Özellikle yurtdışında yaşayan vatandaşlarımıza dönük yıllardır her fırsatta dillendirilen sorunlar bir çırpıda çıkarılan yasalar ve genelgelerle halloldu.

Demek ki bir şey isteniliyorsa gereği yerine getiriliyor. Bu zamana kadar yapılmaması ayrıca sorgulanması gereken bir konudur. Şimdi bütün isteklerimiz yerine geldiğine gören Avrupa ülkelerinde yaşayan vatandaşlarımızın bütün sıkıntıları bitti mi?

Oysa esas sıkıntılar yeni başladı. Geleceğimizin ne olacağı konusunda 64.hükümete kadar gelen hükümetler hiç birinin böyle bir derdi olmadı. Her gelen hükümetler gurbetçi olarak gördükleri Avrupalı Türkleri anlayamadıkları gibi dikkate bile almadı.  Yapılanlar bir ihsan gibi görülmemeli görülmemelidir. Arabanın Türkiye'de iki yıl kalması, askerliğin bedelinin düşürülmesi, mavi kartın değerli kağıt statüsüne alınması çözüm değildir.

Çocuğumun anadilini kim öğretecek?  Din bilgisini kim verecek? Türk kültürünü nasıl yaşayacak? Bunu ne ebeveyni nede sivil toplum örgütlerinin ne de Ankara düşünüyor.  Esas düşünülmesi gereken en önemli hususlar gereken bunlardır.  Yıllardır yanlış taleplerimizle geleceğimiz olan çocuklarımız için maalesef bir çalışmamız olmadı.  Ellerimizden alınan ve kültüründen koparılan evlatlarımızı ne arayan var ne de soran.

Herkes işin kolayını buldu. Verilmesi gereken kavga maalesef hep ötelendi. Yakın bir gelecekte büyük sorunlarla karşı karşıya geleceğimizi unutmayın. Eğer bugünden önlem alınmazsa sorun daha da derin olacaktır.  O zaman genelgeler işe yaramayacak. Çocuğun velayeti önce ailesinin sonra da devletindir. Velayet hakkı milli hukuka tabidir.  Çocuğun anadilini öğrenmesini kim sağlayacak. Ailesi yerine getiremiyorsa devleti ne zaman bu çocuklarına sahip çıkacak.

Biz, bizi biz yapan değerlerin verilmesini istiyoruz.  Arabalar sizin olsun. Bize kimliğimizi verin başka bir şey istemiyoruz.

Bundan sonraki kavgamız ve beklentimiz  bu olmalıdır.