İMAMI AZÂM EBU HANİFE HAZRETLERİ BİR GÜN YANINDA BİR ZATLA OTURURKEN, AĞZI BURNU DAĞILMIŞ, YÜZÜ ŞİŞMİŞ, HATTA BİR GÖZÜ DE ÇIKACAK GİBİ OLMUŞ BİR ADAM, FERYÂD FİGÂN YANINA GELİR VE "YÂ İMAM, BENİ FALANCA KİŞİ BU HALE GETİRDİ, ALLAH İÇİN BENİM HAKKIMI O ŞAHISTAN AL" DER!..
EBU HANİFE HAZRETLERİ İSTİFİNİ BOZMAZ VE DÜŞÜNCELİ BİR ŞEKİLDE  ÖYLECE OTURMAYA DEVAM EDER..
ACI İÇİNDE OLAN ADAM BİR ORAYA BİR BURAYA KOŞAR VE TEKRAR İMAMIN YANINA GELİP BAĞIRMAYA BAŞLAR..
EBU HANİFE, YİNE SESSİZ DURUR, BUNUN ÜZERİNE YANINDAKİ KİŞİ DAYANAMAZ VE "YÂ İMAM,  GÖRMÜYORMUSUN ADAMIN DURUMUNU, NİYE BİR ŞEY YAPMIYORSUN" DER!..
BUNUN ÜZERİNE EBU HANİFE HAZRETLERİ CEVAP VERİR;
"EVET BU ADAMIN DURUMU İYİ DEĞİL.. AMA BİR KARAR VEREBİLMEK İÇİN ONU BU HÂLE GETİREN KİŞİYİ DE BİR GÖRMEK LÂZIM.. MUHTEMELDİR Kİ, O ADAM BU KİŞİDEN DAHA BETER BİR HÂLDEDİR, HATTA ONUN İKİ GÖZÜ DE ÇIKMIŞ OLABİLİR"..
EVET DOSTLARIM..
BU KISSADAN ALINACAK HİSSE ŞUDUR..
TEK TARAFI DİNLEYEREK VERİLEN BİR KARAR HER ZAMAN İSABET KAYDETMEYEBİLİR..
KİŞİ DE ZATEN HEP VE HER DAİM HAKLI OLMAYABİLİR..
O HÂLDE, HANGİ KONU OLURSA OLSUN, BİR KARAR VERİLECEĞİ ZAMAN ÇOK İNCE ELEYİP, SIK DOKUDUKTAN SONRA VERİLMELİDİR..
ADÂLET VE ÂDİL OLMAK,  İŞTE BU YÜZDEN ÖNEMLİDİR..
VESSELÂM..