Bu satırları yazarken gözlerimin önünde canlanan o eski Mayıs günleri, İstanbul'un eşsiz atmosferi ve dolu dolu yaşanan anılar... Her biri ayrı bir hazine gibi.

Mayıs dediğimizde, içimde bir coşku, bir heyecan beliriyor. O yeşil dağlar, şakıyan kuşlar ve erguvan çiçekleri... Bir doğa şöleni adeta. İstanbul'un kıymetli insanları, Boğaziçi'nin her iki yakasını süsleyen o muazzam erguvanlarla dolup taşıyorlar. Erguvan çiçekleri denince akla İstanbul gelir hemen. Bir İstanbullu için Boğaziçi'nde açan erguvanlar, adeta nostaljik bir şölenin başlangıcıdır.

Öyle değil mi, dostlar? Mayıs ayı gelince içimizde bir kıpırdanma başlar, hatıralarımız bizi geriye götürür. Benim için de öyle oldu. Pertevniyal Lisesi'nde geçen o güzel yıllar, arkadaşlarla beraber heyecanla beklenen Mayıs günleri... Hatıralardan daha değerli ne olabilir ki?

1 Mayıs, bizim için bir bayram gibiydi o zamanlar. Ada'ya gitmek, o eşsiz doğanın içinde huzur bulmak, denizin ve yeşilin ortasında kendimizi kaybetmek... O zamanlarda para belki bol değildi, ama bereket ve mutluluk her şeyin üstündeydi. Ada vapurlarında geçen yolculuklar, keyifli sohbetler, müzikler ve ada manzarası... Anlatılmaz yaşanır cinstendi.

O zamanlar İstanbul'a hizmet veren ünlü vapurlarımız vardı. Paşabahçe, Dolmabahçe ve Fenerbahçe... İstanbul'un kalbinde atan bu gemiler, bize unutulmaz anılar yaşattılar. Adaların yeşilliği, denizin mavisi ve ada halkının sıcaklığı... İşte o günler gerçek mutluluğun tanımıydı.

Bugünleri arar olduk, değil mi? O masumiyet, o samimiyet... Ada'nın yeşil çamları, aşkıyla birleşen kalplerimizi hatırlatır. Şarkılar, türküler ve dostluklarla dolu o günler, geri gelmeyecek olsa da özlemekten kendimizi alamıyoruz.

Geçmişteki Mayıs'lar ve hatıralar... Şimdilerde özlemle andığımız, geri dönüşü olmayan o güzel günler. Belki de bu özlemler, bize yaşadığımız anların değerini hatırlatıyor.