NE DİYOR ORHAN GENCEBAY USTA, "USLAN ARTIK DELİ GÖNÜL" ŞARKISINDA?..
"HEPİMİZ BİR MİSAFİRİZ..
ZAMAN GELİNCE GÖÇERİZ..
ECEL ACI, CAN ALIRKEN..
HERŞEYİMİZDEN GEÇERİZ!.."
ÖYLE YA!..
KİM KALACAK Kİ?..
YA DA BU DÜNYA KİME KALMIŞ Kİ?..
BU DÜNYANIN BİR NİZÂMI VAR.. HERKES BU NİZAM, BU İNTİZAM ÇERÇEVESİNDE, KENDİSİNE BİÇİLEN ROLÜ OYNAYIP, GİDİYOR..
KİMİSİ MENZİL-İ MAKSÛD'A..
KİMİSİ CEHENNEMİN ESFELESİNE..
ALLAH, HEPİMİZİ KARNESİNİ DÜZGÜN ALANLARDAN EYLESİN..
GELELİM ESAS MESELEYE;
BUGÜN ARŞİVİMİ KARIŞTIRIRKEN, KELİMELERİ ÇOK ZÂRİF VE HOŞ KULLANAN VE DE HER CÜMLESİ GÖNÜLLERDE MA'KES BULAN, DOSTLAR DİVANI ÜYESİ, ŞÂİR, DOÇ. DR. HİKMET ERBIYIK KARDEŞİMİN DUYGULU VE ANLAMLI "MİSAFİR" BAŞLIKLI ŞİİRİ GEÇTİ ELİME..
TEKRAR OKUDUM VE İNANIN TEKRAR ETKİLENDİM..
VE SİZLERLE DE PAYLAŞARAK YİNE BİR "SOHBET" YAPMAK İSTEDİM..
ŞİİRLERİNDE, ARTIK ZAMANIMIZDA UNUTULMAYA YÜZ TUTMUŞ AĞDALI OSMANLICA KELİMELER KULLANIYOR HİKMET HOCA VE BENCE DE ÇOK İYİ EDİYOR..
O KELİMELERİ BİLGİM DOĞRULTUSUNDA BEN DE YAZILARIMDA KULLANMAYA GAYRET EDİYORUM..
ONLARI UNUTMAYALIM VE UNUTTURMAYALIM..
ÇÜNKÜ ONLAR BİZİM KÂDİM LİSÂNIMIZIN BAKİYELERİ..
NETİCE-İ KELÂM;
İŞTE GELDİK, İŞTE GİDİYORUZ..
NE MUTLU GÜZEL İZ BIRAKABİLENLERE VE BİRBİRLERİNİ ALLAH İÇİN SEVEBİLENLERE..
EVET KIYMETLİ DOSTLAR, BAKALIM HİKMET ERBIYIK HOCA NE DEMİŞ;

MİSÂFİR..

Sergüzeşt-i hayatım, yaşanmış dilim dilim..
Şafak kızıllığında, ufka bakan ben kimim?..
Gün gelip çıkacağım şu menzilde bir konuk..
Bir uzun galeride, tablolar, canlı, donuk..

Güzergâh çizilirken bir ‘Kalem-i Kader’den..
Başlar yolculuğumuz artık rahm-ı mâder’den..
Etfallik ve sabâvet, bir rüzgâr gibi geçer..
Pembe gençlik rüyası, çok geniş paylar biçer..

Bir öğle güneşidir, ömrümüzün kemâli.
Pek de uzun sürmez ki parlak günün zevâli..
Fırtınalı ömürde, hem bolluk var, hem darlık..
Şems-i asır gibidir, artık şu ihtiyarlık..

Şu âlemde hiçbir şey, kalmıyor karârında.
Yaza ulaşmak da var, gitmek de bahârında..
Misafir bu konaktan, gün gelip de çıkacak..
Bir ezeli nehirde, damla damla akacak..

Güller gibi kuşlar da, ağaçlar da, misafir..
Ebed yolculuğunda, hepsi de akar bir bir..
Hâleli gözlerimiz, hayâl içinde iken..
Ufukta gurûb ile, bir kızıllık yükselen..

Haşrin sabahı gelir, cümle beşer dirilir..
Bir bekâ aleminde, cem oluruz hep bir bir..
Ebedi meskenlerde, misafirlik de biter..
Sevgili’nin halveti, cümle kalplere yeter..