Zaman zaman şarkıların tarihçe-i hayatlarını veya sebeb-i nüzûllerini okuyucularımla paylaşırım.. Geçmişte de çok yazdım..
Bu sefer de "Vedâ Busesi" şarkısının sözleri itibariyle ne ifade ettiğini anlatayım..
Bu eserin güftesi iki aşığın birbirine yazdığı şiir olarak algılanmıştır hep..
Fakat öyle değildir..
Vedâ Busesi adlı şiir, Orhan Seyfi Orhon'un kanserden ölen kızına yazdığı bir şiirdir..
Ve fevkalâde hüzünlüdür..
Bu ünlü şiirin hikâyesinin özellikle son anları yani finali şöyledir..
Baba, hasta olan kızının oda kapısını açarken biraz duraksar..
Sessizce kapının kolunu aşağı indirir, kızının bugün daha iyi olması için Allah'a dua eder.. Gün boyunca kızına doyasıya sarılmayı düşünmüştür..
O yüzden bütün işlerini iptâl etmiş, akşama kadar onun yanında oturmayı plânlamıştır.. Uyuyup uyumadığını kontrol etmek için usulca yatağın üstüne eğilir..
Kızı perişan hâlde görünüyordur.. Gözleri yaşaran baba, kızının bu halini görmesini istemediği için usulca eğilir ve dudaklarını kızının alnına koyar.. Öpemez, çünkü öpmek çok kısa bir andır.. Öylece durur ve derin derin nefes alarak kızının o cennet kokusunu içine çeker..
Kız o an eliyle babasının kolunu tutar.. Baba bir an toparlanır ve yatağın yanındaki sandalyeye oturur..
Kız o kadar bitkindir ki çok kısık bir sesle, "babacığım, annemin öldüğü günü hatırlıyorum, günlerce çok ağlamıştın, şu son anlarımda senden bir şey istirham ediyorum, ben öldükten sonra hiç ağlama, gözünden bir damla yaş bile düşmesin, anlaştık mı babacığım" der!..
Baba, adeta imkânsızı isteyen kızına bakar, ağlamaklı halini bastırarak başını hafifçe sallar ve onu alnından bir kere daha öper..
Kız artık sona geldiğini anlamıştır, çok zor nefes alıyordur.. Ve birkaç saniye içinde de nefes alışverişleri kesilir, başı yana düşer..
Babası bir anda hıçkırıklara boğulur..
Kızın cansız bedeni halâ ateşler içindedir..
Buna rağmen sanki kızı üşümesin diye onu battaniyeyle sarar.. Bahçeye çıkarır.. O anki perişan hâlet-i ruhiyeyle kızını kucağına yatırır, ağlaması daha da artar..
İşte o an ne olursa olur ve dilinden o unutulmaz mısralar dökülür..
"Hani o bırakıp giderken seni..
Bu öksüz tavrını takmayacaktın..
Alnına koyarken vedâ busemi..
Yüzüme bu türlü bakmayacaktın!..
Gelse de en acı sözler dilime..
Uçacak sanırdım birkaç kelime..
Bir alev halinde, düştün elime..
Hani ey gözyaşım, akmayacaktın!.."
Evet dostlarım;
Veda Busesi, Türk Sanat Müziğinin şüphesiz en bilinen ve en çok sevilen şarkılarından biridir..
Üstat Bestekâr Yusuf Nalkesen tarafından 1951 yılında Muhayyer Kürdî makamında bestelenmiştir..
Bu içli şarkının sözleri ise yukarıda da belirttiğimiz gibi vefat eden kızın babası olan ve de zamanın ünlü şâir ve yazarlarından Orhan Seyfi Orhon'a aittir..
Allah(CC) Orhan Seyfi Orhon'a, hayatının baharında ölen biricik kızına, Bestekâr Yusuf Nalkesen Hocaya ve tüm ölmüşlerimize rahmet eylesin..
Vesselâm..