Necip Fazıl Üstadın dediği gibi; "Sonunda ne rütbe var, ne de mal". Gerçekten de öyle. Ömür bittiğinde kimse ne malını, ne mülkünü bir yere götürebiliyor. Durumu biraz daha açalım. Hasbel kader veya hak ederek, neticede şöyle ya da böyle, makama, unvana, şöhrete, paraya ulaşıp, dostlarını, yârenlerini, arkadaşlarını, sırdaşlarını unutanlar, Allah'ın selamını bile düşünerek alıp verenler, unutmasınlar ki; o ulaştıkları her şey, bir gün gelir biter. Bittiğinde de, ne koltuk kalır, ne nam, ne de şan! Sudan çıkmış balık misali, "Yok mu, hatır soracak birisi" deyip etraflarına boş gözlerle bakıp dururlar. Böyle tabloları ve sahneleri çokça gördük. Sözümüzü idrak edenlere tabii ki, ve de iz'anı olanlara.
Vesselâm.