Bir adamın hikayesi: Bir gün bir adam bir kadınla tanışır. Bir müddet sonra kadına aşık olur. Kadın oldukça güzeldir. Ardından onunla evlenirler ve gün geçtikçe birbirlerine bağlanırlar. Mutlu olurlar. Derken, kadın bir süre sonra ağır bir hastalığa yakalanır. Gün geçtikçe de o güzel görüntüsü solmaya başlar. Adam bu duruma çok üzülür, ancak kadına belli etmez. Bir zaman sonra, adam iş münasebetiyle gittiği şehirden dönerken kaza geçirir ve görme yeteneğini kaybeder. Kadın da sevdiği adamın kazadan sonraki haline çok kederlenir, adeta kendi hastalığını unutur. Ancak gün geçtikçe de hastalık sebebiyle güzelliğini kaybetmeye ve bedenen zayıflamaya devam eder. Her şeye rağmen adamın ona, onun da adama olan sevgisi sürer.
Kısa bir süre sonra kadın ölür. Bu ölüm adamda büyük bir çöküş meydana getirir. Kadının vefatından sonra da fazla dayanamaz ve şehri terk etmeye karar verir. Bunun duyan bir arkadaşı, adama; "Senin gözlerin görmüyor, eşin de öldü, tek başına hayatını sürdüreceksin" der. Adam derin bir iç geçirdikten sonra cevap verir; "Ben aslında kör değilim, ona karşı öyle davrandım. Hastalığı yüzünden o erimiş halini gördüğümü bilseydi, çok üzülürdü. Hem, ben onu sadece güzelliği için sevmedim ki. Ben onu, bana olan, şefkatli, nazik, müşfik ve zarif duruşuyla sevdim. Kısacası; ben onun samimiyetini ve hanımefendiliğini sevdim. Bende ona kör taklidi yaparak, böylece onu, kendi durumunu görmediğime inandırarak mutlu etmek istedim."
Evet değerli dostlarım; birini gerçekten sevdiğinizde, onun mutlu olması için sonuna kadar yanında olmalısınız. Ve bazen kör bir insan gibi davranmak da gerekebilir. Bu hamiyetli davranış bir gün herkese lazım olabilir.
Netice-i kelam; Hiç kimse mükemmel değildir. Herkesin eksiği gedigi vardır. Ya da eksikler sonradan oluşabilir. Güzellik zamanla sona erer, ama kalp ve ruh berraklığı hep aynı kalır. Bir başka ifadeyle; yüz güzelliği bir gün gelir solar, ama iç güzelliği hep devam eder. Şairin dediği gibi; "Sevdiğim güvenme güzelliğine, seninde saçların tarûmâr olur. Aldanma hayatın pembe rengine, sonunda isimsiz bir mezar olur." Fakat'sız, ama'sız, lâkin'siz sevgilere selam olsun!