Haber: Bahtiyar Okumuş

BERN – İsviçre’de grev 100 yıldan fazla bir süredir bir gelenek. 12-14 Kasım 1918 tarihleri ​​arasında 250.000 kişi sokaklara döküldü ve ülke fiilen hareketsiz kaldı. O zamanlar da enflasyon insanlar için bir sorundu (aşağıya bakınız).

Ve bugün durum nasıl? 100 yıldan biraz daha uzun bir süre sonra, İsviçre 1918 yılında olduğu gibi çok benzer bir noktada. Fiyatlar yükseliyor, corona virüsü salgını ve Ukrayna'daki savaş, pek çok kriz var. Tabii ki, refah seviyesi 100 yıl öncesine göre çok daha yüksek. Ancak hayal kırıklığı ve greve gitme isteği artıyor.

İsviçre’de sendikalar bunu hissediyor. Nadirende olsa büyük şirketlere karşı bu yıl olduğu kadar çok sayıda grev tehdidi olmamıştı.  Önce Swissport çalışanları, ardından Solothurn'daki inşaat işçileri ve Swiss havayolunda pilotlar için grev tehdidi hala geçerli.

ÇALIŞANLAR SİNİRLİ

Sendikacı ve ulusal meclis üyesi Katharina Prelicz-Huber, "Öfke ve hayal kırıklığı büyük" diye açıklama yaparken, artan verimlilik ve dijitalleşmeden elde edilen kazanımlar çalışanlara hiç ulaşmadığını iddia etti ve sözlerine şöyle devam etti;  "Yöneticilerin en tepedeki yüzde 1'i 1990'lardan bu yana yüzde 40'lık ücret artışları yaşarken ve sonraki yüzde 10'luk kısım hala yüzde 20'lik artışlara sahipken, geri kalan yüzde 89'luk çalışanların reel ücretleri durakladı, hatta düştü. "

ÇEŞİTLİ GRUPLAR ŞİMDİDEN ÜLKE ÇAPINDA GREVLER İÇİN GÜÇLERİNİ BİRLEŞTİRİYOR

Ulusal Parlamento üyesi Milletvekili Tamara Funiciello, çeşitli grupların tekrar tekrar sokaklara çıktığını söyledi. Yüzbinlerce kadınların katıldığı kadın grevi olsun, iklim grevi olsun binlerce insanı harekete geçirdi. Milletvekili Tamara Funiciello "Bu insanlar, sadece hissedarlara ve yatırımcılara değil, ihtiyaçlarına da hizmet eden bir ekonomi istiyorlar." açıklamasında bulundu.

Birlikteliklerin artan işbirliğine ve ülke çapında bir harekete yol açacağına dikkat çeken Funiciello, tarihsel önemi nedeniyle "ulusal grev" terimini kullanmak istemese de, "Patronlara acilen işçilere yer vermelerini tavsiye ediyorum, yoksa bu tür kavgalar ve grevler daha çok olacak" ifadelerine yer verdi.

ÜLKE GENELİ GREV İÇİN İHTİYAÇ HALA ÇOK KÜÇÜK

Soru yöneltilen herkes, grevin her zaman en son çare olduğunu vurguluyor. Greve giden herkes işini veya kariyerini riske attığı, grevlere katılan herkes için son derece yorucu olduğu belirtilirken, gerçekten bir genel greve çağırmanın ve ardından bunu aşmanın önündeki engelin çok yüksek olduğu vurgulandı. Ülke genelinde genel greve gitmenin büyük bir çaresizlik ve umutsuzluk olduğu ifade edildi. Henüz bu nopktaya gelinmediği belirtiliyor. Ancak Unia Başkanı Vania Alleva tehditkar bir tavırla şunları söylüyor: "Eğer işverenler dayatmalarıyla aşırıya kaçarlarsa, o zaman insanlar eninde sonunda yeterli olacaktır, bu böyledir."

1918 ULUSAL GREVİ

12-14 Kasım 1918 tarihleri ​​arasında İsviçre fiilen hareketsiz kaldı. 250.000'den fazla kişi sokaklara döküldü. Greve katılanlar, daha yüksek ücretler ve daha kısa çalışma saatleri talep ettiler. Birinci Dünya Savaşı, Avrupa'yı daha yeni harap etmişti ve İspanyol gribi salgını şiddetle devam ediyordu ve binlerce can aldı. Fabrika işçileri, siyasi değişim ve sınıflarının siyasette temsil edilmesini talep ettiler, bu da sosyalistler, komünistler ve sosyal demokratlar gibi kendilerini işçi sınıfının temsilcileri olarak görmeye başlayan güçlerin ortaya çıkmasına neden oldu. Tüm bunlara ek olarak enflasyon da o dönemde rol oynamıştır. Grevden kısa bir süre önce Federal Konsey süt fiyatını artırmaya karar verdi. Ulusal grev, 20. yüzyılda İsviçre sosyal politikasında en önemli dönüm noktası olarak kabul edilir. Devletin modern refah devletine yönelik geniş kapsamlı sosyal reformları, atılımlarını yaşadı.